Week 3: Hazelnootschuimtaart

Yes, eindelijk weer een verjaardag waardoor ik een heerlijke taart kan bakken! Manlief heeft al menigmaal op de gebakafdeling van verschillende supermarkten verlekkerd staan kijken naar hazelnootschuimgebakjes. In mijn herinnering vond ik ze niet lekker, dus ging het feest steeds niet door. Tot hij een week geleden weer bij de taartkoeling stond en ik ineens de heldere ingeving kreeg om zelf een hazelnootschuimtaart te maken voor zijn verjaardag. Zo gezegd, zo gedaan. Na wat gespeur op google, vond ik een geschikt recept op Goddelijkehuisvrouw.nl. Aangezien ik natuurlijk ook een goddelijke huisvrouw ben, leek deze versie van de hazelnootschuimtaart me wel toepasselijk (;

Voor deze taart heb je nodig:
– 150 gram hazelnoten
– 4 eiwitten
– 500 gram poedersuiker
– 125 gram kristalsuiker
– 2 eetlepels maïzena
– 1 eetlepel espressopoeder
– 1 eetlepel kokend water
– 300 gram ongezouten roomboter
– snuf zout

 

Ja, je leest het goed, 500 gram poedersuiker. Dat zijn twee hele bussen! Houd er dus rekening mee dat wanneer de taart klaar is, je hele keuken is bedekt met een dun laagje kunstsneeuw (; Vlak van tevoren stofzuigen is dus niet aan te raden.

Zorg dat voordat je begint de eieren en boter op kamertemperatuur zijn en start vervolgens met de hazelnoten. Je hebt 75 gram nodig voor het schuim en 75 gram voor over de botercrème. Het is lekker om de noten van te voren even te roosteren in een droge koekenpan. Dit was ik helaas vergeten. De 75 gram voor door het schuim maal je tot grof poeder in een keukenmachine of met een staafmixer en de overige 75 gram voor over de botercrème hak je grof. Zeef 150 gram van de poedersuiker en roer daar de kristalsuiker en zout doorheen. Schep de maïzena om met de fijngemalen hazelnoten.

 

Verwarm de oven voor op 130 °C. Splits dan de eieren en zorg dat de eiwitten in een schone, droge en vetvrije kom terecht komen. Een kom maak je snel vetvrij met wat citroensap en keukenpapier. Doe dat ook met de gardes die je gebruikt. Klop de eiwitten flink stijf en voeg dan beetje bij beetje het suikermengsel toe. Voorzichtig, want het kan stuiven als een malle. Blijf door kloppen tot alle suiker opgelost is. Roer dan voorzichtig met een handgarde de gemalen hazelnoten door het eiwitschuim.

Je ziet het bijna niet, maar links is zonder en rechts is met gemalen hazelnoot.

Teken met een stift twee cirkels met een doorsnee van 20 cm op een vel bakpapier, draai ze om zodat je geen inkt in je meringue hebt straks en verdeel het schuim over de twee cirkels. Is je bakplaat daar te klein voor dan kun je het schuim ook in een rechthoek scheppen en hem na het bakken in drieën snijden zodat je een soort schnitt krijgt. Bak de meringue(s) in ongeveer anderhalf uur lichtbruin en droog. Open zo nu en dan de deur van de oven even, zodat het vocht kan ontsnappen. Haal het schuim uit de oven en laat op een rooster afkoelen. Beschadigt je schuim? Geen paniek! Met de botercrème kun je straks een heleboel fiksen.

 

Vervolgens kun je aan de slag met de botercrème. Meng daarvoor een eetlepel kokend water met een eetlepel espressopoeder en zeef de rest van de poedersuiker. Klop de boter in twee minuten luchtig en voeg de espresso en poedersuiker toe. Klop dit op een lage stand (!) tot het niet meer stuift en klop het dan minstens 5 minuten op de hoogste stand.

Schep op de schaal waar je de taart op wilt serveren/bewaren twee theelepels botercrème. Als je daar de meringue op legt, verschuift hij niet. Verdeel de botercrème in tweeën (of drieën als je geen cirkels maar een rechthoek hebt gemaakt) en smeer de botercrème op de onderste meringue. Leg de bovenste meringue erop en herhaal het botercrème smeren. Strooi tot slot de gehakte hazelnoten eroverheen en heb een fijne verjaardag!

Ik las dat de taart lekkerder en makkelijker aan te snijden wordt als je hem voor het serveren een paar uren in de koelkast laat opstijven. In mijn geval werkte dat helaas niet, want hij zag er na het aansnijden uit alsof hij een aardbeving te verduren had gekregen. Gelukkig maakte de smaak een hoop goed! Ik zal proberen mijn vingers er niet bij op te eten, dat staat zo raar in een huis vol visite.